Գիշերօթիկ դպրոց N5

Գետին նայող աչքեր , թեքված հայացքներ……..

Այսօր փորձեցինք մի պահ հաղթահարել երկրի ձգողության ուժը և հայացքը ուղղել դեպի Արևը, …. ,
Արդեն հմտացել ենք, այնքան շուտ ենք երեխաների հետ շփման մեջ մտնում:
Առաջ հիմարացած հայացքով ժամերով սպասում էինք մինչև նրանք կմոտենային ու կարթնացնեյին մեր մեջ քնած մանկանը:
Բայց մի քանի անգամ այցելելուց հետո, բավականին արագ ենք գտնում այն ժպիտը , որը միացնում է մեզ..~~ բավական է անկեղծ ժպտաս ու նրանք սրտաբաց կընդունեն իրենց գունազարդ աշխարհը:
Այսօր երկար ~~ շատ երկար մի տղա բռնել էր ձեռքս, կարծես զգում էր, որ փոքր ինչ շփոթված էի նրա կողքին և սառչել էին ձեռքերս....մոր նման իր ափերի մեջ առավ իմ փոքրիկ ձեռքը ու ժպտաց....Տաքացա այնքան տաքացա....
Հետո մի աղջիկ էլ սկսեց շոյել գլուխս ու ասել, որ կուզեր իմ քույրը լինել...
Ուզեց ու ես դարձա...~~~
Ես վերադարձա այն հայրենիքը, ուր տաք է այնքան, ու մարդիկ անձեն հասկանում են իրար...
Ուր բավական է մի փոքր գնդակը ուրախ զբաղվելու համար....

Արևը սկսեց նորից ուժեղ ջերմացնել~~
Աշխարհը սկսեց արևներ ծնել~~
Մարդիկ սկսեցին իրարով ապրել տաքանալ~~
Հիմա էլ իմ մեջի մանուկն է զարթնել ու ուրախ քչքչում է ու գոչում.
Մարդիկ~~~Ձեզ արդեն տեսնում եմ պատի հետևից ….. Հերիք է թաքստոցի խաղանք~~
եկեք միացեք ...~~~
Եկեք շատանանք,

որ կյանքը ավելի հետաքրքրի դառնա

p.s.Երեխաները և մենք շատ դժվար էինք բաժանվում, քանի որ մենք արդենք խառնվել էինք իրար~~ , երբեմն խաղում էինք դաստիարակների հետ անգամ~~
Բոլորս հավասար էինք ....բոլորրիս հավասարացրել էր նույն ՍԵՐԸ.....

Այսօր այնքան Սեր Պայթեց....
Նվիրում եմ Ձեզ....